Το γενικό νόημα; Ότι σε αυτή τη ζωή ένα πράγμα έχει σημασία και αυτό είναι η αληθινή αγάπη. Και αυτό της το έμαθε ο υπέροχος αδερφός της Χρίστος.
Η Παναγιώτα γράφει…
«Ο Χρίστος μας είναι ο προστάτης άγγελός μας και αυτός μου μας διδάσκει καθημερινά πώς η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.
Μόλις πεις σε κάποιον πως έχεις δίδυμο αδερφό με Σύνδρομο Ντάουν , τις περισσότερες φορές η αντίδραση δεν είναι η καλύτερη. "Δηλαδή πώς είναι, τι κάνει στη ζωή του" και πολλά άλλα, τόσο σκληρά που δεν λέγονται.
Και όταν προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα διαφορετικό από εσένα, παρά ένα χρωματόσωμα που τους δημιουργεί κάποια μαθησιακή αναπηρία, τους φαίνεται περίεργο.
Δυστυχώς ζούμε σε μία χώρα που οτιδήποτε διαφορετικό φαίνεται παράξενο και περίεργο.
Με τα κατάλληλα εφόδια αυτά τα άτομα μπορούν να "ανθίσουν"
Ναι, τα άτομα με Συνδρομο Ντάουν είναι πολύ ικανά φτάνει να τα βοηθήσεις και να τους δώσεις τα κατάλληλα εφόδια.
Τα εφόδια αυτά είναι η αγάπη, η αποδοχή , η αυτοπεποίθηση και η σωστή προσέγγιση στη μάθηση για να "ανθίσουν".
Σαν ένα λουλούδι που χρειάζεται την κατάλληλη περιποίηση, λίπασμα, νερό και φροντίδα για να μεγαλώσει και να δώσει χαρά με την μυρωδιά του.
Υπάρχουν πολύ ικανά άτομα με Σύνδρομο Ντάουν που φτάνουν στο επίπεδο να παρακολουθήσουν πανεπιστημιακού επιπέδου προγράμματα.
Το παν είναι η αποδοχή από την κοινωνία
Πάλι όμως χρειάζεται να υπάρχει αποδοχή από την κοινωνία και η κατάλληλη εκπαίδευση που θα τους επιτρέψει να κάνουν αυτό που ονειρεύονται.
Δεν είναι τυχαίο που στις πιο ανεπτυγμένες χώρες όπου υπάρχει σωστή ενημέρωση του κοινού, όπως στην Αγγλία, την Αμερική και άλλες, άτομα με Σύνδρομο Ντάουν μπορούν να ζήσουν ελεύθερα και ανεξάρτητα, χωρίς πρόβλημα.
Έχουν την δουλειά τους και προσωπική ζωή όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Μια αγκαλιά είναι αρκετή για να είναι ευτυχισμένος
Τα χρόνια δίπλα στον Χρίστο με έμαθαν πολλά. Πάνω απ’ όλα όμως να αγαπώ αληθινά, αφού είναι το πιο αξιολάτρευτο πλάσμα στο κόσμο.
Για εκείνον είναι αρκετή μια αγκαλιά και η αγάπη σου για να είναι ευτυχισμένος.
Είναι κοινωνικός και τη ίδια στιγμή χρειάζεται την αποδοχή. Όπως όλοι μας άλλωστε.
Μεγαλώνοντας με τον Χρίστο, κατάλαβα πως ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος σαν εκείνος.
Πολλές οι ρατσιστικές συμπεριφορές
Δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετωπίσαμε ρατσιστικές συμπεριφορές και αμφισβήτηση για όσα μπορεί να κάνει ο Χρίστος ως προσωπικότητα.
Ο "βράχος" του σπιτιού, η μητέρα μας, δεν άφησε ποτέ κανέναν γιατρό ή δάσκαλο να σταθεί εμπόδιο σε όλα αυτά που πίστευε η ίδια πως μπορούσε να πετύχει ο γιος της.
Με την απέραντη αγάπη και υπομονή της, έκανε τον Χρίστο ένα άτομο ανεξάρτητο, που μπορεί να διαβάσει, να γράψει και να κάνει πολλά πράγματα μόνος του.
Τον έμαθε να είναι αγωνιστής και έτσι κατάφερε πολλά. Από μικρή ηλικία ήταν κολυμβητής και στα 15 του κατάφερε να λάβει μέρος σε αγώνες Special Olympics και να κερδίσει μετάλλια για τη χώρα μας.
Στην πορεία κατέκτησε κι άλλα μετάλλια, αλλά δυστυχώς κάποιοι λόγοι τον ανάγκασαν να σταματήσει τις προπονήσεις του για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να το θέλει.
Μετά από προσπάθεια των γονιών μου, επέστρεψε στην προπόνηση, όμως σε ατομικό επίπεδο πια. Συνεχίζει να αθλείται καθημερινά για το καλό της υγείας και της ψυχολογίας του.
Νιώθει αν είμαι καλά ή όχι, όσο μακριά και να βρίσκομαι
Ως αδερφή του ξέρω πόσα μπορεί να κάνει και τι αντιλαμβάνεται γι’ αυτό μπορώ να πω ότι είναι έξυπνος και με πολύ ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη. Η αθωότητα της ψυχής του είναι αρκετή για να σε κερδίσει.
Ο Χρίστος είναι το άλλο μου μισό και αυτή η σχέση είναι τόσο δυνατή που ακόμα και όταν είμαστε μακριά διαισθάνεται πράγματα για μένα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως όταν έλειπα στο εξωτερικό για σπουδές, κάποτε έλεγε στη μητέρα μου να με πάρει τηλέφωνο γιατί δεν είμαι καλά. Και πάντα είχε δίκαιο.
Εξαιτίας του ρατσισμού, κλείστηκε στον εαυτό του
Δυστυχώς λόγω της κοινωνικής απόκλισης που έχει υποστεί, δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί και να μιλήσει με αγνώστους.
Με την οικογένειά του, επικοινωνεί και εκφράζεται μια χαρά, αλλά ο κόσμος που τον γνωρίζει νομίζει πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
Πολλές φορές με αμφισβητούν όταν τους εξηγώ όσα μπορεί να κάνει και πόσο θαυμάσιος είναι.
Ως μουσικοθεραπεύτρια, μπορώ να εντοπίζω τις δυνατότητες τέτοιων ατόμων και δουλεύοντας με παιδιά με αναπηρίες στην Κύπρο και στο εξωτερικό( Αγγλία, Γαλλία), είμαι σίγουρη για τις ικανότητες που μπορούν να αποκτήσουν αν τους τις καλλιεργήσεις.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις δυνατότητες ενός ανθρώπου με αναπηρία
Οποιαδήποτε αναπηρία και αν έχει κάποιος, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως υπάρχουν κάποιες δυνατότητες και ικανότητεςγια να διεκδικήσει μια καλή ζωή.
Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο σε μια κοινωνία που δεν θα τους ξεχωρίζει, αλλά θα τους αποδέχεται και θα τους στηρίζει».
Παναγιώτα Καπνίση
Πηγή: ant1iwo.com
