Δεν το κρύβω πως η κόρη μου γεννήθηκε μ’ ένα επιπλέον χρωμόσωμα. Πρόσφατα, μία νέα φίλη, αφού συνάντησε τη Λίλα, με ρώτησε: «Η κόρη σου έχει το σύνδρομο Down»;
Απάντησα «Ναι» και της είπα τα πάντα σχετικά με τη Λίλα και για το πώς ενημερωθήκαμε σχετικά με τη διάγνωσή της, έπειτα από τη γέννησή της.
«Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις, εγώ πάντως δεν θα μπορούσα», απάντησε. Απλώς της χαμογέλασα. Προφανώς δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι τέτοιο. Και δεν θα ήταν και η τελευταία.
Την επόμενη ημέρα, πήγα να βάλω αέριο στο αυτοκίνητο. Ένα μικρό αγόρι, από τον παιδικό σταθμό που πήγαινε η Λίλα, έτρεξε προς το βανάκι. «Θέλω να δω τη Λίλα», είπε. Άνοιξα την πόρτα και μπήκε μέσα. Την αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε να εξερευνά το βανάκι μας. «Γεια σου Λίλα, τα λέμε αύριο», είπε καθώς έφευγε για να πάει στο φορτηγό της μητέρας του.
«Γεια σου Μίκεϋ», χαμογέλασε η Λίλα.
Συνήθως, όταν κάνουμε βόλτα μέσα στο εμπορικό κέντρο Γουόλμαρτ, ακούμε τουλάχιστον έναν ή δύο ανθρώπους να τη χαιρετάνε. Κάποιες φορές τη ρωτάω: «Ποιος ήταν αυτός»; Αναφέρει το όνομά του χαμογελώντας πλατιά.
Όπου και αν πάμε, κάποιος τη γνωρίζει. Εάν αγκαλιάσει έναν στην τάξη, πρέπει οπωσδήποτε να τους αγκαλιάσει όλους. Εάν της πεις το όνομά σου, δεν θα το ξεχάσει. Την επόμενη μέρα, σ’ ένα εστιατόριο, πήγε σ’ ένα τραπέζι όπου κάθονταν κάποιοι ηλικιωμένοι. Πήγε γύρω γύρω από το τραπέζι, αγκαλιάζοντάς τους όλους και λέγοντάς τους πως τους αγαπάει. Η αντίδρασή τους ήταν ανεκτίμητη.
Τραβάει τους ανθρώπους γύρω της. Πιστεύω ότι καταλαβαίνουν πόσο τους αγαπάει. Δεν κρίνει τους ανθρώπους βάσει του χρώματος ή της εξυπνάδας τους. Αγαπάει άνευ όρων. Είναι συγχωρητική. Είναι ευγενική (συνήθως). Όταν σε αγκαλιάζει, το νιώθεις βαθιά, μέχρι την ψυχή σου. Σε τι κόσμο θα ζούσαμε εάν δεν υπήρχαν άνθρωποι όπως αυτή;
Μας διδάσκει. Καθημερινά, βλέπω πως γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για την κοινότητά μας και όλο τον κόσμο καθώς μας μαθαίνει το νόημα της αληθινής αγάπης. Μας έχει βοηθήσει να ανοίξουμε τα μάτια μας.
Τώρα, βλέπω τα πράγματα όπως δεν τα έβλεπα ποτέ πριν. Δίνω σημασία σε καταστάσεις ήσσονος σημασίας και κατανοώ τη σπουδαιότητά τους. Βλέπω το πόσο ασήμαντα είναι κάποια πράγματα όπως οι όροι που θέτει η κοινωνία για την αποδοχή των ανθρώπων ή η εξωτερική ομορφιά. Κατανοώ το πόσο σημαντικό είναι να διδαχθούν οι άνθρωποι να είναι συμπονετικοί. Κατανοώ πόσο σημαντικό είναι να σταματάω στο δρόμο για να μυρίσω τα τριαντάφυλλα.
Κάποιες μέρες αισθάνομαι εξαντλημένη καθώς κυνηγάω το μικρό σίφουνα σ’ όλο το σπίτι. Μέχρι να πεις κύμινο, μπορεί να έχει φέρει τα πάνω κάτω σ’ ένα δωμάτιο. Της αρέσει να βγάζει τη γλώσσας της στους ανθρώπους και να πετάει τα παπούτσια της έξω από το βανάκι, καθώς κλείνω την πόρτα.
Όταν κάποιος με ρωτάει πώς τα καταφέρνω…. αυτό δεν είναι μία πραγματική επιλογή. Δεν την επέλεξα. Αυτή επιλέχθηκε για μένα. Δόξα τω Θεώ. Η ζωή μου είναι καλύτερη γιατί είναι και αυτή μέρος της. Έχει μεταβάλει όλη μου τη ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν θα διαπραγματευόμουνα αυτό το δώρο και όλα όσα αυτό συνεπάγεται . Δεν θα αντάλλαζα τη Λίλα για τίποτα στον κόσμο.
Επιμέλεια κειμένου- Σωτηριάδου Χριστίνα
Πηγή: newsitamea.gr
