Κάθε φορά που ένας άνθρωπος στιγματίζεται ως «διαφορετικός», η κοινωνία κάνει ένα τεράστιο πισωγύρισμα. Κάθε φορά, αντιθέτως, που ένα ταμπού καταρρίπτεται και η λίστα της διαφορετικότητας μικραίνει, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι - έστω και δειλά - πορευόμαστε πλησίστιοι προς το αύριο.
Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορηθήκαμε πρόσφατα ότι μια κοπέλα με σύνδρομο Down - η πρώτη στη Λατινική Αμερική - διορίστηκε ως νηπιαγωγός στην Αργεντινή. Ως παιδί, η Noelia Garella, δεν είχε γίνει δεκτή από το νηπιαγωγείο, χαρακτηριζόμενη ως «τέρας»! Ναι, μην απορείτε! Λυπηρό κι απίστευτο γεγονός που επιβεβαιώνει την πεποίθηση, πως αν η εκπαίδευση βρισκόταν στα χέρια πραγματικών παιδαγωγών και όχι απλά κάποιων που έχουν στα χέρια τους ένα πτυχίο και ονομάζονται εκπαιδευτικοί, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος!
Ωστόσο, δύο δεκαετίες αργότερα, η Noelia επέστρεψε στο χώρο του νηπιαγωγείου, ασκώντας το επάγγελμα που πάντα ήθελε. Ξεκίνησε ως βοηθός το 2012, μολονότι οι αρμόδιοι είχαν ενδοιασμούς για το διορισμό της και σήμερα, στα 31 της, είναι υπεύθυνη για τη μουσική και την ψυχαγωγία των παιδιών σε νηπιαγωγείο του Τζερμονίτο και λατρεύει - όπως η ίδια δηλώνει - τη δουλειά της. Όχι μόνο φέρνει άψογα εις πέρας τα καθήκοντά της, σύμφωνα με τους προϊσταμένους της, αλλά είναι και ιδιαίτερα αγαπητή στους μικρούς μαθητές, όπως μπορούμε και μόνοι μας να συμπεράνουμε από τις σχετικές φωτογραφίες. Ίσως γιατί τα παιδιά έχουν την ικανότητα να ακτινογραφούν την ανθρώπινη ψυχή και να διαισθάνονται ποιος πραγματικά τα αγαπά. Ίσως πάλι, στο πρόσωπο της Noelia ν' αναγνωρίζουν κάτι από τη δική τους παιδικότητα...
Πολύ θετική εντύπωση, εξ άλλου, με ελπιδοφόρα μηνύματα, έχει δημιουργήσει και η περίπτωση του πρώτου δασκάλου, απόφοιτου Πανεπιστημίου, με σύνδρομο Down, του Ισπανού Pablo Pineda.
Ο 42χρονος, σήμερα, Pablo, o οποίος είναι πτυχιούχος δάσκαλος και κάτοχος διπλώματος στην Εκπαιδευτική Ψυχολογία και δηλώνει ευθαρσώς πως το σύνδρομο Down τον έκανε καλύτερο άνθρωπο, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Yo Tambien" («Κι εγώ, επίσης») και το 2009 τιμήθηκε με το Silver Shell Award του διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου του San Sebastian για την ερμηνεία του. Στο έργο, που είναι βασισμένο στη ζωή του, υποδύεται τον εαυτό του. Επίσης, δίνει ιδιαίτερα εποικοδομητικές διαλέξεις ανά τον κόσμο. Παραθέτουμε την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε στον Μάκη Προβατά το 2013, στην οποία, μεταξύ άλλων, σχολιάζει και την ελληνική κρίση.
Ο ίδιος, πάντα χαμογελαστός και αισιόδοξος, επισημαίνει συχνά πόσο δύσκολο αγώνα έδινε καθημερινά ως φοιτητής, αφενός γιατί χρειαζόταν περισσότερο χρόνο κι επιμονή από τους υπόλοιπους - τους «φυσιολογικούς» - για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του κι αφετέρου, έπρεπε να αντιμετωπίζει όλους εκείνους που δεν εννοούν - ή δεν θέλουν - να εννοήσουν πως όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι κι ότι κάποιοι μπορεί να γεννιούνται «διαφορετικοί» ή να τους συμβαίνουν στην πορεία γεγονότα που τους καθιστούν «διαφορετικούς», αλλά αυτό που μετράει είναι η δύναμη της θέλησης που δίνει φτερά και η ενθάρρυνση και αποδοχή, αν όχι από την κλειστοφοβική και αγκυλωμένη κοινωνία στην οποία δυστυχώς ζούμε ακόμα, τουλάχιστον από το οικείο περιβάλλον.
Το τελευταίο διάστημα, εξ άλλου, παρατηρούμε «περίεργους» τύπους να Τραμπ-ουκίζουν εκστομίζοντας με ιδιαίτερη ευκολία ρατσιστικά και υποτιμητικά σχόλια για διάφορες κατηγορίες συνανθρώπων μας και μολαταύτα να αναρριχώνται σε προεδρικούς θώκους. Από την άλλη - και δυστυχώς το bullying έχει λάβει τερατώδεις διαστάσεις - ψευτονταήδες, κάνουν το βίο αβίωτο σε ανθρώπους με ιδιαιτερότητες, οδηγώντας τους τελικά στην αυτοκτονία, ενώ ο κοινωνικός περίγυρος τυφλός τα τ' ώτα τον τε νουν τα τ' όμματα εστί!
Ας προσέχουμε! Ας επαγρυπνούμε! Γιατί όταν η αμετροέπεια ξεφεύγει από το έρκος των οδόντων και μετατρέπεται σε πράξη, οι καταστάσεις γίνονται επικίνδυνες και εκτός ελέγχου, όπως εκείνες που γνώρισε η ανθρωπότητα εβδομηνταπέντε περίπου χρόνια πριν. Ας καταλάβουμε επιτέλους, ότι η νοητική κατάσταση, η εξωτερική εμφάνιση, η αναπηρία, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η φυλή ή η θρησκεία δεν προσδιορίζουν το ποιον του ανθρώπου, απλώς κάποιες φορές δυσκολεύουν τον καθημερινό αγώνα του.
Άλλωστε, όλοι ζούμε στο μέτρο και το βαθμό που επιλέγουμε να ζήσουμε, καθένας από το μετερίζι του. Au fur et à mesure...
Χριστιάννα Λούπα
Πηγή: huffingtonpost.gr
