Ένας ηθοποιός με σύνδρομο Down παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο κλασικό έργο “Barnaby Rudge” του Ντίκενς στο ραδιόφωνο του BBC 4.
Αν και η μη τυπική ομιλία του θα μπορούσε να είναι μια επιπλέον πρόκληση για τον ακροατή, ο παραγωγός πιστεύει ότι δεν θα έπρεπε να συμβεί αυτό με οποιονδήποτε τρόπο.
«Βασικά το να έχεις σύνδρομο Down είναι μια χαρά. Για μένα είναι απολύτως μια χαρά. Έτσι βλέπω εγώ το σύνδρομο Down... και συ τώρα μ’ έχεις κάνει να καταρρεύσω!». Ο Daniel Laurie είναι 19 χρονών και είναι ένας συνεντευξιαζόμενος - όνειρο. Είναι πολύ αστείος, γοητευτικός και με κάθε ερώτηση έρχεται μια αναπάντεχη και ενδιαφέρουσα απάντηση.
Παίζει τον Barnaby Rudge σε μια νέα ραδιοφωνική προσαρμογή ενός από τα λιγότερο γνωστά έργα του Κάρολου Ντίκενς. Ο Rudge είναι ένας “ανόητος”, όπως θα τον ήθελε η γλώσσα του παρελθόντος. Σήμερα θα λέγαμε ότι έχει μια μαθησιακή δυσκολία. «Οι άνθρωποι απαγχονίζονται -τραγικός θάνατος- και αυτό εμπλέκεται στην ιστορία» λέει ο Daniel για το ιστορικό μυθιστόρημα του Ντίκενς, το οποίο λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο, με φόντο τις ταραχές του Gordon του 1780.
Ακούμε τον Barnaby με τον Grip, το πάντα παρόν και ειλικρινές κατοικίδιο πουλί του. «Ο Grip είναι ένα κοράκι, για να γυρίσω πίσω στις ημέρες του BBC. Μια φοβερή ηθοποιός παίζει τον Grip, η Joanna. Και είναι πραγματικά φοβερή, είναι καταπληκτική για μένα».
Ο τρόπος ομιλίας του Daniel θα είναι πολύ αναγνωρίσιμος σε ανθρώπους που έχουν φίλους και συγγενείς με σύνδρομο Down. Ο Jeremy Mortimer -ο οποίος έχει έναν ανιψιό με σύνδρομο Down- είναι ο παραγωγός και ο σκηνοθέτης της ραδιοφωνικής προσαρμογής και ήταν υπεύθυνος για το κάστινγκ. «Μου φαίνεται πιο αληθινό στις αρχικές προθέσεις του Ντίκενς να έχω κάποιον που αναγνωρίζουμε. Νομίζω ότι το κάνει πιο αληθινό από το να έχω κάποιον αστείο που να παίζει το ρόλο του αφελή. Δεν το συσχετίζω με αυτό με κανέναν τρόπο, γι 'αυτό σκέφτηκα ότι ήταν μια πιο ειλικρινής προσέγγιση».
Στο βιβλίο, τα οπτικά εφέ προδίδουν ότι ο Barnaby Rudge έχει μια μαθησιακή δυσκολία: «Ήταν περίπου 23 χρονών, και αν και ήταν μάλλον λεπτός, είχε ένα αρκετά καλό ύψος και δυνατή κατασκευή… Το επί παραγγελία κοστούμι του με πολύχρωμα κομματάκια που δείχνουν έναν παιχνιδιάρικο και σαστισμένο χαρακτήρα, ο ενθουσιώδης και άστατος τρόπος συμπεριφοράς του, η διαταραχή του μυαλού του, και όλα αυτά με μια αφύσικη αντίθεση, τόνισαν και ανύψωσαν την πιο εντυπωσιακή αγριάδα του προσώπου του». Στο ραδιόφωνο, οι ακροατές εισάγονται στο γεγονός ξαφνικά, όταν ο Daniel λέει τις πρώτες του γραμμές. «Δεν είπα τίποτα στην πρώτη ανακοίνωση ότι ένα άτομο με σύνδρομο Down παίζει το ρόλο, έτσι δεν υπήρχε τρόπος το κοινό να προετοιμαστεί γι’ αυτό» λέει ο Mortimer: «Νομίζω ότι κάποιοι ακροατές ίσως το βρουν λίγο σκληρό να ασχοληθούν σοβαρά, αλλά ελπίζω να μείνουν μ’ αυτό».
Ο Mortimer έκανε οντισιόν σε υποψήφιους για το ρόλο από το τηλέφωνο, έτσι θα μπορούσε να έχει εμπειρία από τις φωνές τους και μόνο. Λέει ότι ο Daniel είχε καλό ρυθμό, ποικιλία στον τόνο και κατάλαβε απόλυτα το χαρακτήρα: «Η μαμά του Danny, η Jane ήταν ένα σημαντικό μέρος της διαδικασίας, ήταν στο στούντιο με τον Daniel, ελέγχοντας τα σενάρια και βρισκόταν εκεί για να βοηθήσει, όταν αυτός το χρειαζόταν». Η Jane Grantham, η μητέρα του Daniel, μιλά με υπερηφάνεια για τη σημασία του δικού της ρόλου. Σύμφωνα με τα λόγια της, ήταν εκεί απλά “για να του δίνει ρυθμό” μέσα από τα 10ωρα καθημερινά γυρίσματα του έργου και τον περιγράφει ως ανεξάρτητο και φιλόδοξο. «Την πρώτη μέρα που φτάσαμε στο τεράστιο κτήριο του BBC, στο οποίο δεν είχαμε ξαναπάει στο παρελθόν, στην πραγματικότητα νόμιζε ότι επρόκειτο να τον αφήσω στη γωνία για να περπατήσει μόνος του» λέει: «Ήταν έξαλλος που αποφάσισα να μπω μαζί του. Μάλλον ακόμα δεν του έχει περάσει. Δεν έχει ιδέα γιατί κάθε φορά που γυρίζει γύρω, η μητέρα του είναι ακόμα εκεί».
Αν και η υποκριτική είναι το πάθος του, οι προσπάθειες του Daniel επί του παρόντος επικεντρώνονται στις εξετάσεις του στα Μαθηματικά και τα Αγγλικά, ενώ δουλεύει προς την κατεύθυνση της κατάρτισής του προκειμένου να γίνει βοηθός σε νηπιαγωγείο. Έχει αποκτήσει εργασιακή εμπειρία σε ένα τοπικό σχολείο Montessori. «Τα παιδιά δείχνουν προτίμηση σ’ αυτόν» λέει η Grantham: «Είναι πολύ υπομονετικός και ευγενικός, ευχάριστα διαβάζει την ίδια ιστορία ξανά και ξανά και παίζει με χαρά κιθάρα και ποδόσφαιρο. Θα είναι ο τέλειος βοηθός».
Πίσω στο έργο, προς μεγάλη αγωνία της μητέρας του, ο Barnaby εξαφανίζεται και αργότερα επανεμφανίζεται με τους στασιαστές. Μπαίνει στη φυλακή για τη συμμετοχή του στις ταραχές και οδηγείται σε δίκη. «Η νομοθεσία εκείνη την εποχή δεν προσέφερε καμία διευκόλυνση για τους ανθρώπους που δεν ήξεραν τι έκαναν. Ήσουν είτε αθώος ή ένοχος» λέει ο Mortimer: «Νομίζω ότι ο Ντίκενς βάζει τον Barnaby σε αυτήν τη θέση, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να πουν ότι στην πραγματικότητα όλοι μας είμαστε λιγάκι σαν κι αυτόν, είμαστε όλοι λίγο αφελείς, παρασυρόμαστε από τα πράγματα, δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Ξέρουμε ακριβώς ότι ο Barnaby είναι πολύ ευάλωτος και το μόνο που έχει μαζί του είναι το κατοικίδιο κοράκι του, τον Grip, τον οποίο λατρεύει. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μας μεταφέρει στην ανθρώπινη ιστορία». Ο Daniel έχει αρκετή εμπειρία στην υποκριτική καθώς παρακολουθεί μια θεατρική ομάδα από το σπίτι του στο νοτιοδυτικό Λονδίνο -αλλά η πολύωρη ενασχόληση με τα σενάρια σε ένα πολυσύχναστο στούντιο είναι μεγαλύτερη πρόκληση; Όχι, σύμφωνα με τον Daniel. «Μερικές φορές τα διαβάζω, αλλά δεν το κάνω όλη την ώρα», λέει: «Η μητέρα μου μού είπε ότι έχω ένα μυαλό μεγέθους ελέφαντα, επειδή έκανα το πρόσωπο ενός ελέφαντα για εκείνη.
Η υποκριτική είναι μια δουλειά που πραγματικά θέλω, επειδή πληρώνομαι καλά και το κάνω γιατί θέλω να επισκεφθώ τον αδελφό μου Τζέικ, που ζει στο Χονγκ Κονγκ. Θέλω περισσότερα χρήματα για να τον δω και να ταξιδέψω πρώτη θέση!».
Πηγή: bbc.com | eleftheriaonline.gr
