Πιστεύω πως η παγκόσμια ημέρα Συνδρόμου νταουν είναι καταπληκτική, πολύ σημαντική και άκρως απαραίτητη αλλά το παιδί μου ζει με σύνδρομο νταουν 365 μέρες το χρόνο για ολόκληρη τη ζωή του. Σίγουρα, θα μου άρεσε να δω κάποια παραδειγματική αλλαγή για το πως ο γιος μου μεταχειρίζεται στον κόσμο, αλλά μέχρι τότε θα γιορτάζω τις καθημερινές και τυπικές στιγμές της συμπερίληψης.
Τους τελευταίους μήνες λέω διάφορα πράγματα στον 5χρονο γιο μου σχετικά με την αδερφή του.
Αρκετοί γονείς τα "κρύβουν"... άλλοι έχουν την τόλμη να δημοσιοποιήσουν τη διαφορετικότητά τους
Τι κάνει την ιστορία ενός ανθρώπου να είναι επιτυχημένη; Είναι άραγε η φήμη, το να ξεπερνάς μεγάλες προκλήσεις, ή το να είσαι ιδιοφυΐα;