Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στάθηκε ένα περιστατικό έντονης λογοκρισίας από τη γαλλική κυβέρνηση, που συνέβη πέρυσι.

Αυτό που λογοκρίθηκε ήταν μια διαφήμιση που έδειχνε ένα χαμογελαστό και χαρούμενο παιδί με σύνδρομο Down. Η διαφήμιση, με τίτλο “Αγαπητή μελλοντική μου μαμά”, μιλούσε σε δυνητικές μητέρες για τη χαρά και την αγάπη που αυτά τα παιδιά μπορούν και θα φέρουν στη ζωή τους. Γιατί, λοιπόν, απαγορεύτηκε; Επειδή η γαλλική κυβέρνηση πιστεύει ότι η διαφήμιση “είναι πιθανό να διαταράξει τη συνείδηση ​​των γυναικών” που είχαν κάνει έκτρωση αφού έμαθαν ότι το παιδί τους είχε σύνδρομο Down.

Τώρα θα σας πω μια ιστορία για έναν από τους πιο σπουδαίους άντρες της γαλλικής ιστορίας, που είδε τα πράγματα πολύ διαφορετικά: τον Charles de Gaulle. Μάλλον δεν περιμένατε να ακούσετε γι’ αυτόν. Για τους περισσότερους Αμερικανούς, ο de Gaulle ήταν -όπως το έγραψε ένας συγγραφέας- "ένας ανυπόφορος, υπερβολικά φιλόδοξος άνδρας, ο οποίος, σύμφωνα με τους περίφημους γαλλικούς τρόπους, περπατούσε καμαρωτά ακόμα κι όταν ήταν καθισμένος". Μπορεί να ήταν κάποια ή όλα αυτά, αλλά υπήρξε μια πλευρά του που λίγοι άνθρωποι την γνωρίζουν… και αυτή η πλευρά περιστρέφεται γύρω από την αγάπη του για την κόρη του Anne.

Η Anne γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1928 και ήταν το τελευταίο από τα τρία παιδιά του Charles και της Yvonne de Gaulle. Όπως λένε οι ίδιοι, η Anne ήταν “ένα παιδί που δεν έμοιαζε με τα άλλα παιδιά”. Όπως ίσως μαντέψατε, η Anne είχε σύνδρομο Down. Μόνο που τότε δεν ονομαζόταν "σύνδρομο Down". Τα παιδιά ονομάζονταν “μογγολάκια” και, όπως αναφέρει ο Samuel Gregg του Ινστιτούτου Acton στην Καθολική Παγκόσμια Έκθεση, “ήταν κοινός τόπος τότε των γαλλικών οικογενειών να στέλνουν παιδιά με αναπηρίες μόνιμα σε νοσοκομεία που δεν είχαν κανένα εφόδιο για να τα φροντίσουν”. Όμως αυτό δεν ήταν κάτι που έκανε ο de Gaulle και η οικογένειά του. Η πίστη του βοήθησε τον ίδιο αλλά και την κόρη του. Όπως έλεγε ο ίδιος, “ο Θεός την έδωσε σε μας. Πρέπει να έχουμε την ευθύνη της, οπουδήποτε κι αν είναι και ό,τι κι αν γίνει”. Κι έτσι η οικογένεια εργάστηκε σκληρά για να φτιάξει ένα σωστό περιβάλλον για την Anne.

Ενώ η Yvonne εργαζόταν σ’ ένα τμήμα εφοδιασμού, ο Charles “εργαζόταν” πάνω στην αγάπη. Η Anne ήταν η μεγάλη του αδυναμία. Όπως διαβάζουμε: “Ο ψηλός αξιωματικός του στρατού, με κακή φήμη λόγω του ότι εξέπεμπε έναν αέρα προκλητικής περιφρόνησης ως ηγέτης της ελεύθερης Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα ως Γάλλος Πρόεδρος, δεν δίσταζε να χαλαρώνει παίζοντας στο πάτωμα με την Anne”. Της τραγουδούσε, της διάβαζε ιστορίες και της μάθαινε να προσεύχεται. Κάθε βράδυ η Anne “θα επαναλάμβανε με κάθε τρόπο... κάθε λέξη μετά τον πατέρα της”. Με τη σειρά του, ο De Gaulle θα έλεγε με υπερηφάνεια στους συγγενείς του ότι “ξέρει τις προσευχές της!”. ‘Oπως λέει ο Gregg, ο de Gaulle γνώριζε πολύ καλά πώς συμπεριφέρονταν οι ναζί στα παιδιά σαν την Anne, και αυτό, με τη σειρά του, ενέπνευσε την άρνησή του να παραδοθεί στους ναζί. Η “αντίστασή” του ήταν ένας τρόπος να “διαφυλάξει την ανυπεράσπιστη κόρη του από εκείνους που την έβλεπαν σαν υπάνθρωπο”. Όπως έλεγε αργότερα, “χωρίς την Anne ίσως να μην μπορούσα να κάνω ποτέ αυτά που έκανα. Μου έδωσε την καρδιά και την έμπνευση”.

Η αντίθεση μεταξύ του de Gaulle και των διαδόχων του στο παλάτι του Elysée φαίνεται σχεδόν πολύ οδυνηρή να την σκεφτούμε. Αρνήθηκε να παραδοθεί στους ναζί για να προστατεύσει τα παιδιά με σύνδρομο Down. Μετά το θάνατο της Anne, ο ίδιος και η σύζυγός του ίδρυσαν ένα ίδρυμα, στελεχωμένο από καλόγριες, για τη φροντίδα των ανθρώπων που “δεν είναι σαν τους άλλους”.

Ο De Gaulle ήταν ένας δύσκολος άνδρας -οι περισσότεροι σπουδαίοι άνδρες είναι- αλλά μία από τις δυσκολίες του ήταν η Καθολική πίστη του που του επέτρεψε να αγαπά την Anne. Ήταν μια αγάπη, η οποία -όπως το τοποθετεί ο Gregg- βοήθησε ώστε να αποκατασταθεί η τιμή της Γαλλίας.

Η ίδια τιμή που αμαυρώθηκε από το περσινό περιστατικό όταν, από φόβο μην πληγωθούν συναισθήματα κάποιων ανθρώπων, απαρνήθηκε την ανθρώπινη φύση αυτών, για τους οποίους ο de Gaulle εργάστηκε ακούραστα για να τους σώσει.

Eric Metaxas

Απόδοση: Σταυρούλα Κασιδάκη

Πηγή: cnsnews.com