Πριν από μερικές εβδομάδες τόλμησα να βγω με τις τρεις κόρες μου στην τοπική παιδική χαρά. Η Ας και η Ρεν είναι όμοια δίδυμα και η Φοίνιξ έχει σύνδρομο Down και αλωπεκία. Εξαιτίας αυτής της μοναδικής σύνθεσης της οικογένειάς μου δεν περνάμε καθόλου απαρατήρητοι.
Πριν από λίγα χρόνια φρόντιζα μια αξιαγάπητη ηλικιωμένη κυρία . Δεν την γνώριζα από πριν και καθώς τη βοηθούσα να πλυθεί,αρχίσαμε να μιλάμε για την οικογένειά της.Μου είπε για τον άνδρα της,τους δυο ενήλικες γιούς της και πως ο μεγάλος της γιος γεννήθηκε με σύνδρομο down.
Αυτό που συχνά εισπράττει ο γιος μου, ο οποίος έχει σύνδρομο Down, είναι η άγνοια για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, μαζί με μια αδικαιολόγητη λύπηση και φόβο. Αυτό που θέλω οι άλλοι να καταλαβαίνουν για τον γιο μου θα έκανε πολύ διαφορετική τη ζωή του.
Το γενικό νόημα; Ότι σε αυτή τη ζωή ένα πράγμα έχει σημασία και αυτό είναι η αληθινή αγάπη. Και αυτό της το έμαθε ο υπέροχος αδερφός της Χρίστος.
